Badanie EKG metodą Holtera jest jednym z najskuteczniejszych sposobów w diagnozowaniu nieprawidłowości pracy serca. Umożliwia sprawdzenie elektrycznej aktywności serca przez dłuższy okres czasu, najczęściej – w ciągu 24 godzin. Jest badaniem nieinwazyjnym, bezbolesnym i nieszkodliwym dla pacjentów.

Elektrokardiograficzne badanie metodą Holtera wykorzystuje się do:

wykrywania zaburzeń rytmu serca;
oceny skuteczności leczenia;
monitorowania stanu po przebytym zawale serca;
oceny rytmu serca po wszczepieniu rozrusznika;
obserwacji wrodzonych wad serca;
sprawdzenia przyczyn omdleń, utraty przytomności, czy kołatania serca.
Przebieg badania:

Zazwyczaj, monitorowanie pracy serca trwa 24 godziny, ale w niektórych przypadkach istnieje możliwość wykonania dłuższych pomiarów. Badanie polega na założeniu pacjentowi aparatury rejestrującej. Po uprzednim przygotowaniu skóry na klatce piersiowej badanego (zaleca się dokładane umycie i odtłuszczenie ciała, a w przypadku mężczyzn – istotne jest usunięcie owłosienia z okolic klatki piersiowej) przykleja się siedem elektrod połączonych przewodami do aparatu monitorującego pracę serca i rejestrującego wyniki badania.

Podczas badania, wskazane jest, aby pacjent prowadził dzienniczek, w którym zapisywane będą wykonywane czynności, zażywanie leków, czy ewentualne dolegliwości z zaznaczeniem czasu ich wystąpienia. Należy również utrzymywać aktywność fizyczną, w celu stwierdzenia reakcji serca na wysiłek fizyczny oraz wszystkich pozostałych czynności – nie ma przeciwwskazań do wykonywania pracy zawodowej.

Po wskazanym czasie aparat zostaje zdjęty, a kardiolog dokonuje odczytu i interpretacji zapisu.

Badaniu powinny poddać się osoby, które:

zmagają się z wrodzonymi wadami serca;
zmagają się z nadciśnieniem tętniczym i chorobą wieńcową;
przebyły zawał serca;
wykazują objawy, które mogą być związane z nieprawidłowym funkcjonowaniem mięśnia sercowego (duszności, zawroty głowy, omdlenia, kołatania serca).